martes, 8 de marzo de 2011

PUES AQUÍ SEGUIMOS.


Caigo, en horizontal, desde una altura aproximada de dos metros, de espaldas, y encima de una botella de cerveza.
Recuerdo que desde el suelo me observa la gente, con las bocas muy abiertas. Suena "algunas plantas" y servidor, como el protagonista de la canción, como yo mismo hace diez años, desplomado en el suelo de una sala. La vida es una extraña capicua.

De las siguientes canciones, unas cuatro, apenas conservo recuerdos. Lo único que sé es que subo y acabo el concierto como puedo. Luego urgencias. En el hotel de Valladolid, duermo encima de una silla con la cabeza apoyada en el colchón. La posibilidad de estirarme en horizontal es absolutamente inviable.

Días después, visito la mútua: radiografías, bromitas del doctor, y un futuro TAC para ver el alcance de la contractura porque la mejora es tan lenta que parece inexistente.
Hasta aquí "the algunas plantas experience". Ha sido bonito menos el final.

El médico de Barcelona me suelta que ni se me ocurra hacer los 3 conciertos en Razz. Le contesto que es una situación excepcional, son seis mil y pico personas, muchos aviones, es el puto final de gira. Me aconseja infiltrarme. Le digo que nanay. No sirve de nada hacer el primer concierto del todo envalentonado y levantarme el viernes para cancelar los otros dos. Los hago, así pues, tal cual estoy, sin aditivos...simplemente calmantes musculares y antiinflamatorios.
Estoy lerdo. La cabeza no me funciona muy bien. El cerebro es un músculo, así que también anda relajado, laxo. Desde luego este mes no inventaré la teoría de las supercuerdas.

Han pasado quince días y aún necesito estudiar los movimientos para entrar en la cama, o salir de ella. La ciática es lo peor, después del Clúster. Mira por donde, el Clúster me ayudó a relativizar el dolor, incluído éste. Pero atarme las bambas es una tarea de titanes. Subir al coche me recuerda los movimientos de mi abuelo, con 91, subiéndose la pierna con la ayuda de sus brazos. Pues mira que tenía moral el hombre como para salir a un restaurante tal y como andaba al final. Son cosas que uno valora cuando le pasan en primera persona.

Esto va para largo. Todo el mundo de mi alrededor sabe que soy muy mal enfermo y peor convaleciente. Detesto ir al médico, destesto la burocracia, no he ido en décadas solo por no llamar. Como mínimo, ahora fumo menos.Cualquier arrance de tos literalmente me hace ver las estrellas. He visto a Lady Gaga, y a Elvis.
No podía empezar peor la post-gira.
Hasta luego, sexo....(ésto es para dar mucha lástima. En verdad una de las cosas que más me gustan en la vida es hacerme la víctima).
Joder.
Hay que remontarlo.
Vamos, chaval.

43 comentarios:

  1. Yo te vi en el Razz el viernes y estuviste estupendo. No se te notó nada de nada de nada, si te sirve de consuelo. Aunque mis compañeras masqueperras también te vieron el día anterior y ése si te notaron pelín perjudicado.
    Nada, si necesitas unas enfermeras amantísimas, en nuestro blog nos encontrarás, junto con crónica lesbiana del fin de gira.
    Una temporada de orfandad lesbiana nos contempla, y eso va a ser mmmmuy duro ...
    ¡Cuídesemele!

    ResponderEliminar
  2. Si esto te ha hecho volver a escribir, pues bienvenido.
    Recupérate pronto!

    ResponderEliminar
  3. Pues el viernes en el Razz molaste igual. Cierto que faltó esa euforia del algunas plantas experience, pero todo sea por la salud, y el celebrar el fin de año de 1999 fue una buena solución. Recuperate y sigue escribiendo, que leerte también es una buena solución!

    ResponderEliminar
  4. No sé cuantos años tienes, pero dicen por ahí que si a los 40 te despiertas y no te duele nada es que estás muerto. Por lo que deduzco que estás muuuuy vivo, así que ánimo que esto no podrá contigo!

    Un abracito sanador

    ResponderEliminar
  5. No hay peor cosa que un hombre enfermo... bueno si, cuando se va poniendo menos enfermo que da más el coñazo!!!
    que vivan los antiinflamarotios

    ResponderEliminar
  6. Al acabar el concierto del jueves/viernes en la Razz nos dabas las gracias a todos por ir, y yo solo podía pensar en darte las gracias a ti, por no suspender el fin de gira. En el espectáculo no se notó nada que estabas mal (aunque la cara es el espejo del alma) y lo disfrutamos como si no hubiera un mañana.

    Y si, cuando los hombres os ponéis enfermos, queda patente cual es el sexo débil... ;)

    Mimitos sanadores. See you in London.

    ResponderEliminar
  7. Has acabado la gira con la postura que te faltaba horizontal.... se notó poco en Razz tu lesión, un par de pasos estilo chiquito, pero salistes airoso del tema.... qué haríamos sin los ibuprofenos.. y éso del cluster me suena, no quiero acordame zomig flash y su p.m... me visita en ocasiones.. ah por cierto 1975 me encanta.. paciencia y ánimo chavalote !!!

    ResponderEliminar
  8. ¡Con el paso del tiempo todos acabamos disecandonos frente a un altavoz!

    ResponderEliminar
  9. Ànims Santi, segur que en un plis plas et trobes un altre cop a tope :) A Razz vau estar espectaculars i no es va notar res :)
    Cuida't molt!!

    ResponderEliminar
  10. Ànim Santi, aviat sencer, ja veuràs.

    ResponderEliminar
  11. Nada podrá contigo! Ánimo, Santi! :)

    ResponderEliminar
  12. Eres un gran profesional leñe.
    Gracias por esta maravillosa gira.

    :)

    ResponderEliminar
  13. Si es que la gente es mu burra, leñe...y tú, que debes volar cual pluma de cisne negro, una conjura interestelar, vamos.
    Para aliviar una asquerosa convalescencia postrado,sin apenas tabaco y en la cual las piruetas sexuales van a ser más que imposibles, te recomendaría, por ejemplo, leer otros blogs (no por nada, eh?), hacer maquetas con palillos o dedicarte el onanismo feroz, pero con cuidadín, claro.
    Posa't bo aviat, rei.
    Kisses.

    ResponderEliminar
  14. Pues para tener el cerebro laxo, escribes mejor que muchos escritores... Y eso que sólo eres un músico :-)
    Si es que ya lo auguraba esa foto tuya de carnet de 1975... Esa pícara media sonrisa a lo mona lisa sólo podía significar que ibas a ser muy grande.
    No desesperes. Quien más, quien menos, todos tenemos lesiones.
    <3

    ResponderEliminar
  15. Siempre he pensado que la teoría del eterno retorno de Nietzsche es la única verdad incontestable que ha conseguido descubrir el hombre. Lástima que la mayor parte de la humanidad sea alérgica a la filosofía.

    PD: Cuidado con el victimismo. Siempre existe el riesgo de llegar a creerlo realmente y, entonces, estarías perdido.

    ResponderEliminar
  16. Pobrecito,conozoco uno que ademas se parece mucho a ti,pero mucho a ti.Tanto que en la gente me lo recuerda constantemente que sufre de lo mismo.
    Es como si fuerais personaje paralelos,los ods maravillos por cierto.
    Recuerdo esos dias que no podia atarse las bambas y hoy poco a poco va mejor.
    La mente ayuda,las ganas ayudan...no desesperes,ten paciencia( cosa que yo no tengo,pero sirve de mucho)....y si necesitas cuidados soy experta en uno como tu. Mientras tanto, un abrazo,mil sonrisas y recordarte que aún laxo eres maravilloso como él.

    ResponderEliminar
  17. Vamos chaval!
    Corto y pego, con comillas y tu firma, eso de la vida capicua.

    ResponderEliminar
  18. Muchísimo ánimo Santi, ya verás como en nada vuelves a estar brincando por ahí cual cabra montesa (es el mejor símil que se me ha ocurrido, acabo de llegar de la universidad y comer y ando espesito).

    Un abrazo, y de nuevo miles de gracias por ese maravilloso fin de gira, personalmente por el del día 3 en Joy :)

    ResponderEliminar
  19. Sabes que es el Reiki ? Desde Madrid te lo manda una lesbiana amantísima (que se hincha a guisantes)

    ResponderEliminar
  20. Desde luego en ese estado hay que tener amor a la profesión y mucho respeto a los fans para haber seguido adelante... no acudí a los conciertos de barcelona pero, como gran fan que me considero, de verdad, que gracias ^^
    yo pude veros en santiago de compostela, en la despedida de 1999. simplemente maravilloso. en serio. y no es peloteo. es que me encanta. me define. me reecuentra conmigo misma.
    ardo en deseos del próximo disco :)
    mucho ánimo y a recuperarse pronto!!!

    ResponderEliminar
  21. Estuvisteis genial en Razz. Y no te preocupes que un "tropezoncito" lo tiene cualquiera. Lo importante es volverse a levantar o, en tu caso, volverse a poner en horizontal. Recúperate pronto.
    Besos,
    L.

    ResponderEliminar
  22. Cuídate Santi... ahora que vas a estar más hogareño que de costumbre, te dejo algo que creo que te interesará...

    http://www.forosdelmisterio.net/index.php?topic=10379.0

    ResponderEliminar
  23. A cuidar-se i a recuperar-te molt i molt...al Razz superbé! com sempre!

    ResponderEliminar
  24. Es que también hay que ser gafe para caer encima de una botella de cerveza... Algú ho havia de dir! Eso si, culpa de los cabrones que se apartaron, si yo hubiera estado ahí no hubieras caído, créeme.
    PD: Así que en el 75 aún tenias cara de buen niño, me pregunto cuando sufriste tal metamorfosis...

    ResponderEliminar
  25. Aixo es ser tot un profesional, es que nse en que pensaba la gent llevantse cuan te llançares, en fi..recuperat be i promte!!!!!Ara a cuidarse i descansar, 1besaso Santi!

    ResponderEliminar
  26. Venga chavalote, que tu puedes!!! Como dices, muchos aviones y mucha gente para veros, y London nos espera. Aunque no haya "algunas plantas experience" habra mucha peña para veros y disfrutar. cuídate esa ciática que se que lo es, por algo sufro 2 hernias discales.
    Lo dicho, see u in London!! Gracias por hacer des teos 2 años y pico los mejores con diferencia de todos los que recuerdo yendo a conciertos.
    Un abrazo desde Valencia

    ResponderEliminar
  27. Desde luego...supongo que tenías a todos los amantes lesbianos allí presentes ovnubilados para no haberte cogido en pleno vuelo, evitando así la tremenda ostia que te debiste de meter. La situación es algo cómica pero el resultado una tremendísima putada.
    Tu drógate mucho para soportar el dolor y para conseguir olvidar el espaldazo,porque no sé si podré soportar un concierto vuestro sin esa experiencia; vuestros cuerpos sudorosos manteniéndose en pie al ritmo de nuestros empujones,nosotros, todos los raros que vamos a vuestros conciertos, y que cada día somos más...
    Aprovecha para escribir -me encanta leerte- y también para leer. Yo ya me he leído LA IMORTALIDAD de Kundera, ese que habla sobre la ETERNIDAD -no sé si te acuerdas del detalle, muy gracioso por cierto ;)

    Bicos y apertas te manda Ire Niya

    PD. Mucha suerte en Londres!!! yo justo ese fin de semana voy a Barcelona y creo que llego a punto para el aniversario del Vinilo ;D

    ResponderEliminar
  28. Animo lesbiano! que un tropezon no es caida :) aqui te esperamos :)

    ResponderEliminar
  29. Sé ferpectamente de lo que hablas. Llevo desde los 18 churrascándome la espalda con la esterilla, untándome con "Radio Salil" como si fuese body milk, ibuprofenos por un tubo y escuchando el reposo-reposo de los médicos después de ponerte la banderilla, justo cuando ya no te acuerdas de la espalda porque te duele más el culo.
    Pero aquí sigo, con 30, dándolo todo cada fin de semana en las pistas de bàsket y en las de baile...hasta que reviente!!!
    Suerte!

    ResponderEliminar
  30. tío Santi, ánimo!! y a recuperarse! Este tipo de lesión tiene una recuperación muy lenta, pero acabas estupendamente.
    Y el viernes en la razz, estuvisteis muy muy grandes (como de costumbre, vamos). Que no podéis hacer un Algunas plantas a todo trapo... pues nos regaláis un Mi primera combustión soberbio.
    Lo dicho, ánimo!!! y que os vamos a echar de menos (desgraciadamente me pierdo London, pero estaré expectorantemente expectante a vuestros futuros movimientos)

    ResponderEliminar
  31. Molts ànims i recupere't aviat!!
    Tal i com diuen per aqui dalt jo també et vaig veure a Razz el divendres i no se't notava res! Estas fet tot un profesional!

    Gràcies per tornar a revivar aquest blog! Sempre es un plaer poder llegir tot el que escrius.

    Molts petonets d'una lesbianera fins la médula! :P

    ResponderEliminar
  32. De seguro te recuperas príncipe vampiro,
    los vampiros son eternos ;)

    A ver cuando vienes a visitar argentina é? :)
    2012 no estaría mal, verte cantar antes del fin del mundo.

    I love u.

    ResponderEliminar
  33. Crécete chaval, crécete ahora, en los momentos más duros, en el fondo del pozo, ahí abajo, donde viven los monstruos. Crece.

    ResponderEliminar
  34. Cómo estás chiquitín? Hay que tener cojones y un profundo respeto por el público para seguir después de esa HOSTIA. Joder me dolía el cuerpo solo de leerlo... Espero que estés muchísimo mejor, cuídate ese cuerpazo y no hagas el guisante, ahora vas y te tiras (como diría tu madre), nos vemos en Benidorm como tarde, UN ABRAZO INMENSO Y MILES DE BESOS DONDE TE DUELA ;)

    ResponderEliminar
  35. Vine exclusivamente para el concierto del sábado y fue IMPRESIONANTE!!!!!! el mejor concierto que he visto!!!!!!!!!! Espero que ya estés mucho mejor y que podáis seguir este año haciendotodo lo planeado y más!!!!!! Besos

    ResponderEliminar
  36. Ay,agüelo, que no somos nada...
    Bueno, la verdad es que a mi lo que me extraña es que no haya pasado nada antes, que siempre habéis sido mucho de montarla, y cuando no era The algunas plantas experience era lo de acabar el concierto mezclados entre los fieles, así que, sinceramente, aunque solo sea por cuestión de estadística y porque Murphy existe, algo tenía que acabar pasando.
    Espero que el reposo post gira te haya sentado bien, aunque no sé yo si ese reposo será tal entre las sesiones acústicas, dj sets y demás,pero bueno, no te hagas tanto la víctima que seguro que tus Cocorosies se están portanto y dándote mimos a tutiplén. Lo del sexo es más jodido, pero no me das pena. que de eso al final nos quejamos todos XD.
    Y si piensas que lo tuyo es malo siempre te queda acordarte de Antonio Arias y su neumotórax, o de la que se lió con Facto Delafé en el peine del viento el verano aquel que el mundo se rebeló contra el indie patrio

    ResponderEliminar
  37. vaaaah Santi, ya estaras mejor, no? porque los malditos medicos no recetan fumarse "un caradown" para arreglar las cosas como dios manda.. eh? jajaja, me he despollado mucho con este blog, sobre todo con las entradas de hace años, viaje a amsterdam, caradown, etc.. la verdad que hace 7 años que no lo leia. Un abrazo y mejoria (pa que rime)

    ResponderEliminar
  38. Santi ... cómo lo llevás ? escribí y contá ... besos con dulce de leche ... te canto Nanay para que descanses niño prodigio ... muack !

    ResponderEliminar
  39. Esperarem un pròxim CD amb impaciència!
    Salutacions! us seguim en entrevistes com a icat o El País!

    ResponderEliminar
  40. Espero que ya andes recuperado!! ánimo Santi!

    Sé que el "Algunas Plantas Experience" ha terminado algo mal pero para mí, vivirlo en cada concierto al que he ido en este último año (unos 7 entre los de mi ciudad, festivales y Londres) ha sido de las mejores cosas que me han pasado...

    ResponderEliminar
  41. fíjate que incluso jodido diste un concierto espectacular en Razz, que hace que se ponga la piel de gallina. Es increíble como puedo sentir vuestras canciones cuando estoy en directo (y cuando no también).

    ResponderEliminar
  42. Pero por qué se retiró la gente? Yo no me hubiera retirado, eso seguro. Besos, guapo.

    ResponderEliminar